1959'da Otto Piene Işık Balesi işini yarattı. Bu işle 'elementlere' olan ilgisini açığa çıkarıyordu.

'' Elementle sadece  klasik Yunan'daki elementleri -ateş, su, hava ve toprak- değil aynı zamanda insan elementlerini, etki, tepki, müdehale ve katılımı da kastediyorum''[1]

Op Art exhibition'da (Frankfurt, 2007) sergilenen videosu

Moholy-Nagy’nin Light Space Modulator’ının izinden giden Piene, Light Ballet’in üç farklı biçimini yaptı. Archaic Ballet’de (1959) elektrik ışığı delikli mukavvadan geçiyordu. Mechanical Light Ballet’de (1960) izleyicilerin çalıştırdığı kollar ışıklı nesnelerin daha yavaş hareket etmesini sağlıyordu. Automatic Light Ballet’de elektrikle çalışan motorlar aynı etkiyi doğurmuştu.

Piene’nin açıkladığı gibi: “İlk başta, ışığını şablon resimlerde kullandığım şablonlarla yönlendirdiğim, elle çalıştırılan lambalara yer verdim. Ellerimle kontrol ettiğim ışık, bütün odada pek çok yansımayla görünüyordu –yani, yalnızca bir sinema perdesi ya da standart sahne gibi sınırlı bir düzlemde değil. Işık koreografisini caz müziği ya da kendim çalışırken çaldığım müzik belirliyordu. Solo müzik, topluluğun her üyesinin birer lamba tuttuğu ve yansımaların genel ritmine farklı şekiller ve renkler kattığı bir grup performansına dönmüştü. İzleyicilerin kendilerini etkinliğin ortasında bulduktan sonra isteyerek gösterdikleri tepkiler sükûnet, olağan dengenin bozulması ve uzam duygusunun çoğalmasından oluşuyordu. Işık balesi kendiliğindenliğini kaybedip, mekanizmasını benim kurduğum bir devamlılık kazanmıştı. motorlar, metaforik olarak gündüzden geceye sürekli bir değişim içerisinde ışık formları bir görünüp bir kaybolurken, ışıkların yanıp söndüğü düzenli bir akış sağlıyordu.”

[1]: Otto Piene <<Lightspace>>, http://www.orbit.zkm.de/?q=node/87