“Matematikçi Evariste Galois’in adıyla anılan ‘Galois Alanı’, Bonacic’in gözünde önemli bir ilham kaynağıydı. Sanatçı 1974’te şunları yazmıştı: ‘Bu çalışmanın [Galois Alanı] en ilginç yönlerinden birisi, Galois Alanlarını incelemiş matematikçilerin daha önce dikkat çekmedikleri polynomyallerden (cebirsel denklemlerden) kaynaklanan örüntülerin farklı görsel görünümlerinin kanıtı olmasıdır.’
Dinamik nesne G.F.E. (16,4), 178 x 178 x 20 cm ebatlarında ve yarım ton ağırlığındadır. On panel, 16 renkte 1.024 ışık alanından yapılmış bir rölyef yapısı sergiler. Farklı örüntülerdeki gridi aydınlatmak için üç Galois Alanı jeneratörü devrededir. Bu jeneratörler, dört kolonla çıkarılan sesi denetleyen başka jeneratörlerle etkileşim halindedir. İzleyici hem sesi hem de görüntüyü ya manuel olarak ya da uzaktan kontrolle etkileyebilir. Bazı tonları dışarıda bırakarak sesle oynanabilir. Görsel verinin hızı da, seçme serileri birleştirerek ayarlanabilir. 1.048.576 farklı görsel örüntüden ve 64 ses osilatöründen oluşan bu işitsel-görsel seyirlik ‘kompozisyon’, 6 saniyede ya da 24 günlük bir süreyle hareket halinde tutulabilir.” – Darko Fritz
Bu eleştiri 1963’de elektrik ampullerinin performansına dayanan 63 bağımsız gerçek rastlantı üreteci kullanılarak gerçekleştirilen Random 63 isimli objeden ilham alıyordu. Bu bonacic’in rastlatı üreteci kullanarak yaptığı ve sadece görsel ve işitsel bir zevk için yapılmış tek iştir. Bonacic’in yarattığı rastlantısallık üzerine kurulu tüm dinamik objeler matematiksel teorilerin görselleştirilmesini amaçlıyordu.