“Bu çalışma, kullanıcının, hareketlerini takip eden ve onları sentetik sese dönüştüren yüksek

derece duyarlı ve dinamik bir arayüz kullanarak müzik yaratmasını sağlar. Çalışma bu kapsamıyla, kullanıcının teknolojiyi işler kılmak için kendisinin makine benzeri bir mantığa uyum

göstermesini talep etmekten ziyade, teknolojinin bilmenin ve dünyayla iletişim kurmanın daha

sezgisel ve fiziksel yollarına uymasından yanadır.

Very Nervous System’deki kameralar, ilk sensör-uzamlar için tipik olan küçük bir ‘siyah küp’ün sınırlarında çalışmaya bağlanmak yerine, geniş bir alanı kapsarlar ve insanın teknolojiyle etkileşiminde belirli bir yolu takip etmesi gerektiği yönündeki beklentileri boşa çıkararak, hem iç hem dış mekânlarda, hem özel hem kamusal bağlamlarda yerleştirilebilirler. Rokeby’ın yazdığı gibi: “Bilgisayar salt mantıki olduğundan, etkileşimin dili sezgisel olmaya yöneliktir. Bilgisayar sizi bedeninizden kopardığından, bedeniniz güçlü biçimde bağlı kalmalıdır. Bilgisayarın yaptıkları entegre devrelerin ufak oyun alanlarında meydana geldiğinden, bilgisayarla karşılaşma insan-ölçekli fiziksel mekânda gerçekleşmelidir.”

Very Nervous System, iki taraf birbirlerinin beklentilerine uyum gösterdikçe yapılan müziği değiştirerek, kullanıcı ile bilgisayar arasında sezgisel, fiziksel bir diyalog geliştirir. Bu kontrol akışkanlığı, herkesin eylemlerinin -maksatlı olsun olmasın çalışmayı ve ortamı etkilediği duygusunu doğuracaktır.” [2]

[1] http://www.youtube.com/watch?v=GALMmVZ49Pc

[2] Shanken, Edward. Sanat ve Elektronik Medya, İstanbul: Akbank, 2012, sf. 146