İlkin 1968’de “magic theater” sergisinin parçası olarak kansas city’de william nelson rockhill gallery of art’da gösterilen Electronic Peristyle, dijital devrelerin bir sentezleyiciyi denetlemek için  ilk kullanımlarından birisidir. bu interaktif sanat enstalasyonu, ya da sanatçının terminolojisini kullanırsak ‘reaktif ortam’, kullanıcıların ışık huzmesini kırarak ses dizileri çıkarmalarını sağlamaktadır. müzik sentezleyicileri tasarlamasıyla tanınan seawright, robert moog’un yardımıyla, bir mutfak masasındaki parçada kullanılan devre kartlarının birçoğunu toplamıştır. bu heykelin esası, dairesel bir tabana yerleştirilmiş şeffaf bir küreyi saran ve ondan çıkan ışınların, direkteki sensörlere vurmak üzere bir tekerleğin çubukları gibi yayıldığı on iki elektronik direktir. İzleyiciler, ışık huzmelerini kırarak, ışık örüntüleri ve rüzgâr efektlerinin yanı sıra sesi etkileyebilirler. İzleyicinin yaptıkları giderek daha karmaşık olurken, sistemin davranışı da karmaşıklaşır. sentetik ışık, ses ve hareket arasındaki arayüzü kavramaya yönelik ilk çalışmalardan olan Electronic Peristyle, sanatın insanlar ile makineler arasındaki etkileşim üzerine sorular ortaya atma potansiyelinin ilk göstergelerinden birisiydi.