“Akşamüstü altıda Venedik’in tahta kaldırımının karşısındaki stüdyomun kapı aralığında durdum. Göğsüme iki canlı elektrik teli bağlarken birkaç kişi beni izliyordu. Teller cızırdayıp patladı, beni yaktı ama akıma kapılıp ölmekten kurtuldum.” – Chris Burden

"Ne bir bilgisayar, ne bir projektör, ne interaktif medya –sadece Burden’in göğsünde anında
bir alev çaktıran 120 voltluk saf elektrik. Bu ölüme karşı koyma performansını belgeleyen
aşağıdaki fotoğraf, yüksek voltajlı elektriğin ham gücünü ve şiddetli potansiyelini iç organlarda hissettirmektedir. Ancak Burden’in ve seyircilerin şok edici andan önce hissetmiş olmaları gereken gerilim, patlamanın sesi, sanatçının için için yanan derisinin verdiği koku ve olayın doğurduğu fiziksel rahatsızlık, resmin ürkütücü sakinliğinde ve doğurduğu tinsel gelip geçicilik hissinde eriyip gitmiştir." [1]

[2]

[1] Shanken, Edward. Sanat ve Elektronik Medya, İstanbul: Akbank, 2012, sf. 145

[2] http://static.curiator.com/